ค้นหาคำศัพท์แบบเร่งด่วน


 

  • ความหมายของคำว่า ' อุปัชฌาย, อุปัชฌาย์, อุปัชฌายะ '

    อุปัชฌาย, อุปัชฌาย์, อุปัชฌายะ  หมายถึง [อุปัดชายะ, อุบปัดชายะ, อุปัดชา, อุบปัดชา] น. พระเถระผู้เป็นประธานการบวชกุลบุตรในพระพุทธศาสนา. (ป.; ส. อุปาธฺยาย).

advertisement

 

คำที่ใกล้เคียงกัน

  • อุปัชฌาย, อุปัชฌาย์, อุปัชฌายะ

    [อุปัดชายะ, อุบปัดชายะ, อุปัดชา, อุบปัดชา] น. พระเถระผู้เป็นประธานการบวชกุลบุตรในพระพุทธศาสนา. (ป.; ส. อุปาธฺยาย).

  • อุปัชฌาย, อุปัชฌาย์, อุปัชฌายะ

    [อุปัดชายะ, อุบปัดชายะ, อุปัดชา, อุบปัดชา] น. พระเถระผู้เป็นประธานการบวชกุลบุตรในพระพุทธศาสนา. (ป.; ส. อุปาธฺยาย).

  • อุปัชฌายวัตร

    [อุปัดชายะวัด, อุบปัดชายะวัด] น. กิจที่สัทธิงวิหาริกจะต้องปฏิบัติต่ออุปัชฌาย์ของตน. (ป. อุปชฺฌายวตฺต).

  • อุปัฏฐาก

    [อุปัดถาก, อุบปัดถาก] น. ผู้อุปถัมภ์บํารุงพระภิกษุสามเณร,ถ้าเป็นหญิงใช้ อุปัฏฐายิกา. (ป.).

  • อุปัฏฐานะ

    [อุปัด, อุบปัด] น. การบํารุง, การรับใช้. (ป.).

  • อุปัทรพ

    [อุปัดทะรบ, อุบปัดทะรบ] ว. อุปัทวะ. (ส. อุปทฺรว; ป. อุปทฺทว).

  • อุปัทว, อุปัทวะ

    [อุปัดทะวะ, อุบปัดทะวะ] ว. อุบาทว์, อัปรีย์, จัญไร, ไม่เป็นมงคล,นิยมใช้คู่กับคำ อันตราย เป็น อุปัทวันตราย. (ป. อุปทฺทว; ส. อุปทฺรว).

 


พจนานุกรมไทย-ไทย ออนไลน์

จุดประสงค์ของเว็บ เพื่อสนับสนุนการใช้ภาษาไทยให้ถูกต้องตามความหมายของแต่ละคำ ขอบคุณข้อมูลจาก พจนานุกรม ฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. ๒๕๔๒